Oostendorper watermolen

Oostendorper watermolen

De huidige Oostendorper watermolen heeft niet altijd op de tegenwoordige plaats gestaan. Oorspronkelijk lag deze molen tussen de Lankheterbrug en de Veddersbrug. Deze molen moet gebouwd zijn omstreeks 1400, nadat door toedoen van Deventer de Buurserbeek en de Vedde met elkaar verbonden waren. Restanten van deze molen zijn bij werkzaamheden aldaar aan de Buurserbeek in de twintiger jaren en dertiger jaren van de vorige eeuw nog aangetroffen in de vorm van zware eiken balken.

Oostendorp

In een rapport van 17 februari 1545 van de keizerlijke commissaris Jan van Oostendorp betreffende de domeingoederen in het ambt Haaksbergen staat vermeld dat de molen in zeer vervallen staat verkeerde. Daarom werd er een nieuwe molen gebouwd op het erf van Oostendorp, de huidige plek. Op 18 september 1548 kon het eerste graan weer gemalen worden. De oliemolen kon toen nog niet in bedrijf worden gesteld, omdat de molenstenen nog ontbraken; mogelijk waren deze tijdens het transport van Deventer naar Haaksbergen zoekgeraakt.

Door de jaren heen zijn de molens meerder keren in verval geraakt en weer opgebouwd. In 1946 is de oliemolen bij zwaar weer zelfs helemaal weggespoeld. Daarna heeft architect Jan Jans de molen weer opgebouwd in een romantische stijl. De deuren gingen echter op slot en het verval trad spoedig in.

De laatste restauratie

In de tachtiger jaren werd het (toeristische) belang van de dubbele molen herontdekt en werd de molen weer in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. Op 2 januari 1988 is door de burgemeester van Haaksbergen, Drs. J.D. Gabor, de laatste steen gelegd in verband met de doorgevoerde restauratie.

De vrijwilligers

Sinds die tijd worden de molens gerund door een groot aantal enthousiaste vrijwilligers die olie slaan en koren malen en de eigen producten in een klein winkeltje aan de man brengen.